Czym jest polityka migracyjna?
Aby rozpocząć rozważania na temat współczesnej polityki migracyjnej w Polsce, konieczne jest najpierw wyjaśnienie pojęcia „polityka migracyjna”. Polityka migracyjna obejmuje szeroki zakres działań państwa dotyczących regulacji i kontroli wjazdu, pobytu, osiedlania się, warunków zatrudnienia oraz udzielania ochrony ze względów politycznych lub humanitarnych, a także zasad wyjazdu za granicę i powrotu.
Kształtowanie obecnej polityki migracyjnej w Polsce miało miejsce w latach 2014–2023 i było bezpośrednio modelowane przez wydarzenia takie jak pierwszy kryzys migracyjny w 2015 roku, kryzys na granicy polsko-białoruskiej i wojna w Ukrainie. Te wydarzenia spowodowały, że próba wypracowania spójnego programu polityki migracyjnej może być nazwana „modelowej zbitki”, ze względu na brak jasnego określenia w zakresie jej celów oraz brak głównej drogi stanowiącej zasady rozwoju.
Najważniejszą cechą polskiej polityki migracyjnej jest występowanie różnych antynomii. Z jednej strony, według danych opublikowanych przez Eurostat, Polska przyjęła największą liczbę imigrantów w Unii Europejskiej. Rzecz jasna, mowa tu przede wszystkim o migrantach zza wschodniej naszej granicy. Z drugiej strony, stanowisko polskiego rządu w czasie kryzysu migracyjnego w 2015 roku, a także sytuacja na granicy polsko-białoruskiej, pokazały stanowczy opór wobec napływu imigrantów z Bliskiego Wschodu.
Polityka migracyjna- problemy
Nie ślad nie zauważyć szybkiego rozwoju szeroko pojętego programu integracyjnego na rzecz obywateli Ukrainy, przybywszych do Polski po rozpętaniu przez Rosję wojny, przy jednoczesnym braku wprowadzenia podobnych rozwiązań dla obywateli innych krajów, w tym imigrantów chcących przekroczyć granicę polsko-białoruską.
Na podstawie tych przeciwstawień można jednoznacznie stwierdzić, że polska polityka imigracyjna zmierza w kierunku ułatwienia imigracji zarobkowej dla narodowości kulturowo bliskich. Niemniej jednak, zarówno i w tej grupie występuje wiele niedoskonałości i niezrozumiałych nierówności, z którymi borykają się w naszym kraju na co dzień zarówno cudzoziemcy, jak również pracodawcy, licznie ich zatrudniający.
Głównym problemem, który niezgodny jest z tezą o przychylności do imigracji zarobkowej cudzoziemców, nawet tych przybyłych z sąsiednich krajów zza wschodniej granicy Polski, jest skomplikowany proces legalizacji pobytu i pracy, korespondujący wprost z brakiem wystarczającej liczby pracowników m.in. w urzędach wojewódzkich. To powoduje, że i tak długie procedury trwają latami. Problem ten jest powszechnie znany, jednak trudno zauważyć nawet podjęcie prób jego sprostaniu.
Mimo prezentowanych wyzwań, należy unikać wyciągania jednostronnych wniosków. Polska znajduje się w dobrej kondycji gospodarczej, co sprawia, że coraz więcej imigrantów chce legalnie przebywać i pracować w naszym kraju, a pracodawcy chcą ich zatrudniać, przestrzegając prawa. W związku z tym, konieczne jest, aby polski rząd ponownie skupił się na stworzeniu spójnej i długofalowej polityki migracyjnej. W procesie jej kształtowania niezbędne jest uwzględnienie głosu przedsiębiorców oraz oparcie się na ich potrzebach i doświadczeniu, tak aby nowa polityka migracyjna przyczyniała się do powszechnego rozwoju naszej gospodarki.
Dołącz do naszego stowarzyszenia i wspólnie budujmy lepszą przyszłość dla pracowników-obcokrajowców!